Povodom 73. godišnjice jedne od najvećih bitaka Drugog svetskog rata, svečano je otvoren obnovljen Muzej Batinske bitke.
Tok bitke od 11. do 29. novembra 1944. godine prikazan je muzejskom postavkom oružja, uniformi, zastava, ordenja i ličnih predmeta komandanata i boraca. Na velikom TV ekranu u neprestanom nizu teku imena poginulih učesnika.
Glavni i odgovorni kustos za postavljanje ove izložbe je Milka Ljuboja, viši kustos istoričar sa kolegama iz Gradskog muzeja Sombor. Kolege iz Muzeja Vojvodine dr Predrag Bajić i Voja Martinov, srdačno su pomagali u materijalu za izložbu.
Grupne posete se najavljuju zaposlenima u Gradskom muzeju Sombor na broj 025/412–728.
Muzej Vojvodine obavlja i poslove u oblasti matičnosti nad muzejima i muzejskim zbirkama na teritoriji AP Vojvodine. Ova nadležnost je posle više od deset godina mirovanja potvrđena 19. februara 2003. godine, od kada se kontinuirano vrše poslovi: evidentiranja ustanova zaštite pokretnih kulturnih dobara, sticanje uvida u stanje pokretnih kulturnih dobara, preduzimanje mera u vezi sa njihovom zaštitom i korišćenjem, stručni nadzor i pružanje pomoći, naročito u domenu primene savremenih metoda rada i drugo. Matična služba imala je veliku zaslugu u osavremenjavanju rada kroz proces digitalizacije u pokrajinskim muzejima kroz primenu informacionog sistema Imus.
Tokom 2017. godine Komisija za stručni nadzor Muzeja Vojvodine (Ilija Komnenović, predsednik, i članovi tima: Tijana Stanković Pešterac, Lidija Mustedanagić, Ljiljana Trifunović, Zorana Đorđević, Aleksandra Stefanov i Natalija Vulikić), obišla je i stekla uvid u stanje muzejskih predmeta i zbirki, njihovu digitalizaciju, kao i rad sledećih ustanova: Gradskog muzeja Subotica, Gradskog muzeja Sombor i Narodnog muzeja Zrenjanin.
Promocija knjige Dušana Kolundžije „Gracija u parteru” o Terezi Kočiš, najpoznatijoj gimnastičarki XX veka sa ovih prostora, održaće se u Gradskom muzeju Sombor 15. septembra 2017. godine u 17 časova.
Dušan Kolundžija, sportski novinar, pažljivo i sistematski, kroz novinske članke i Terezinu priču, hronološki beleži njenu dugu i uspešnu karijeru sa svih meridijana sveta. Za reprezentaciju Jugoslavije nastupala je na Olimpijskim igrama u Helsinkiju i Rimu, nosilac je mnogobrojnih medalja i priznanja s takmičenja u Beču, Bazelu, Cirihu, Hofu, Budimpešti, Varšavi, Krakovu, Pragu, Lajpcigu, Moskvi, Bukureštu, Parizu, Berlinu, Egiptu itd.
Za sportska dostignuća Tereza Kočiš dobila je brojna priznanja od kojih se posebno ističu: Plaketa Sportskog saveza Grada Sombora 2010. godine za životno delo, Oktobarsku nagradu Sombora 2011. godine za životno delo i Nacionalno sportsko priznanje.
„Somborske novine” 1955. godine ustanovile su praksu proglašenja najboljih sportista, zaslužena čast da prva ponese tu titulu pripala je Terezi Kočiš.
Početkom 2006. godine Tereza Kočiš je donela odluku da sve svoje trofeje pokloni Gradskom muzeju. Ugovor o legatu je potpisan 5. aprila iste godine. Gradski muzej Sombor je tom prilikom dobio 54 medalje, značke, diplome i pohvalnice kao i izuzetno vrednu zbirku novinskih članaka i fotografija.
Vokalni ansambl „Musica Viva” priređuje „Koncert za kraj leta” u Galeriji savremene umetnosti Gradskog muzeja u Somboru, u utorak, 29. avgusta u 19 časova. Na programu su svetovna dela a cappella, world music i pop obrade.
Ulaz je slobodan. Na koncertu će se prikupljati dobrovoljni prilozi za nabavku klarineta za člana ansambla Nebojšu Đurića.
U Gradskom muzeju je 14. avgusta 2017. godine potpisan ugovor o poklonu između Marije Brankov i direktora somborskog muzeja Branimira Mašulovića. Marija Brankov poklanja muzeju deo umetničke zaostavštine svog pokojnog supruga, somborskog umetnika Branislava Brankova: osamdeset crteža, u olovci, tušu, ugljenu i drugim crtačkim tehnikama (od najranijih skica preko čitavog puta umetničkog razvoja do poslednjih radova), trideset radova u pastelu, jednu gipsanu skulpturu (portret Pavla Velenrajtera, arheologa i bivšeg kustosa somborskog muzeja), kao i prateću dokumentaciju (katalozi izložbi, fotografije, novinski i drugi članci i napisi).
Premda bez formalnog obrazovanja, Brankov je već pedesetih godina primećen od strane Milana Konjovića kao darovit umetnik–početnik koji će svoju primarnu vokaciju vajara zameniti čudesnom sudbinom jednog od najzanimljivijih umetnika crteža. Od prvih skica rađenih pod maestrovim uticajem (ali i tada samosvojnih, sa gotovo usađenim odnosom prema formi i njenoj transformaciji u voluminozno), preko apstraktnih, asocijativnih, figuralno–fantastičnih motiva, Brankov brižljivo gradi svoj crtački opus razrađujući svoj rukopis grupisanjem, razlaganjem, oslobađanjem forme: bilo snažnim, ekspresivnim potezima koje napadaju format sa svih strana dok iz njega upravo ne „isklešu” skulptorski oblik ili kakvu sličnu plastičku činjenicu, bilo nežnim, strpljivim modelacijama šrafurama koje se iz centralnog plana, sasvim lirski, gube u izmaglicama sfumata ili crticama koje izvan organizacije šrafure ostaju kao poseban, neuhvatljiv gest nedorečenosti, likovne „tri tačke” iza poruke prepuštene kao intimno, usamljeno žarište fiksiranog prizora.
Kolorizam Brankov neguje kroz „žensku”, lirsku tehniku pastela mnogo uverljivije nego na klasičnim slikama u ulјu gde se počesto gubi u dekorativnosti i šematizovanim rešenjima. Pasteli pokazuju njegov solidno razvijen koloristički nerv ali i posebnu pažnju u kompozicionoj organizaciji koju prati hrabra crtačka izvedba ali koja i dopušta časove odahnuća u igri, jednoj pomalo hipijevskoj atmosferi jarkih i veselih boja, u dinamičnim, melodijskim formama koje relaksiraju njegov inače veoma pesimističan i sumoran opšti ton.
Napokon, tu je sjajni portret Pavla Velenrajtera, čuvenog somborskog arheologa. Radi se o jednom besprekornom vajarskom delu, preciznom poput posmrtne maske, izražajnom i prijateljski osećajnom, svedokom prijateljstva ta dva neobična i darovita čoveka. Najzad, to je i jedno od najprijatnijih iznenađenja za somborski muzej koji će imati priliku da na svojoj stalnoj postavci, osim svedočanstava „zvanične” prošlosti, predstavi i svog zaslužnog radnika kao deo svog intimnog nasleđa.
Biografija
Branislav Brankov (Sombor, 1929—2006). Rano ostao bez oca koga su posle Drugog svetskog rata likvidirali predstavnici nove vlasti. Sa mlađim bratom Borislavom posvetio se umetnosti. Otkrio ga je Milan Konjović koji ga ohrabruje na istraživanje i izlagačku praksu. Izlagao na nevelikom broju samostalnih i brojnim kolektivnim izložbama ULUV–a, Trijenalima savremenog jugoslovenskog crteža u okviru somborske Likovne jeseni i dr. Boravio u dva navrata u Parizu, u Nacionalnom muzeju moderne umetnosti. Njegov prebogat opus nalazi se kod njegovih naslednika, a pokušaj podsećanja na njegov značaj učinjen je na posthumnim izložbama u Somboru i Novom Sadu 2007. godine.
U petak, 18. avgusta 2017. godine u 12 časova, u Malom salonu Narodnog muzeja Zrenjanin biće otvorena izložba pod nazivom „Kutija sećanja — Život jevrejske porodice Drelih iz Sombora”. U pitanju je izložba Gradskog muzeja iz Sombora čija je autorka viši kustos–istoričar Milka Ljuboja. Izložba je organizovana u saradnji Narodnog muzeja Zrenjanin, Jevrejske opštine Zrenjanin i Gradskog muzeja Sombor. Povod za gostovanje ove izložbe je obeležavanje 76. godišnjice deportacije zrenjaninskih Jevreja i negovanje sećanja na Holokaust.
Porodica Drelih potiče iz Sombora u kome je živela svakodnevni život poput svih drugih građana. Međutim, imala je tužnu sudbinu da bude deportovana u Aušvic tokom Drugog svetskog rata. Kroz mnogobrojne fotografije i arhivska dokumenta, prikazana je priča o ovoj porodici i njihovom životu pre deportacije. Magda Drelih, jedna od dvoje članova porodice koji su preživeli logor smrti, kraj rata je dočekala u Revensbriku, a potom se vratila u Sombor. Tada je u podrumu svoje porodične kuće, koja je već imala nove stanare, zatekla kutiju sa fotografijama svoje porodice. Magdina ćerka Mihal Livija Tulpan je posle majčine smrti detaljnije imala priliku da kroz te fotografije upozna svoju porodicu, i ustupi ih za potrebe ove izložbe. Od oko 300 fotografija porodice Drelih, za potrebe izložbe izdvojeno je stotinak. One pričaju priču o životu ove porodice, koju je deportacija zauvek promenila.
Jevreji su kako u Somboru, tako i u drugim gradovima znatno uticali na društvenu, kulturnu i obrazovnu klimu, bili aktivni u javnom životu tih gradova, a danas su tragovi toga retki i slabo vidljivi. Izložba „Kutija sećanja” je način da se kroz fotografije jedne obične, a u isto vreme i potpuno posebne somborske porodice progovori o XX veku na ovim prostorima i o Holokaustu.
Nadležni kustos u Narodnom muzeju Zrenjanin je Ivana Arađan, istoričarka umetnosti. Izložba će biti dostupna publici do sredine septembra.
Petrešev foto esej na veoma zanimljiv način prati probe, pripreme u garderobi, rad scenografa, šminkera i drugih poslenika pozorišta za Fejdoov vodvilj „Pozabavi se Amelijom„ (premijera septembar 1983. godine). Predstava je rađena po obnovi zgrade Narodnog pozorišta (1982) koju je grad temeljno uredio u čast stogodišnjice. Režija Ljubomira Draškića, nastup poznatih beogradskih umetnika Tanje Bošković i Radeta Marjanovića, uz odličan somborski ansambl, garantovali su dostojnu produženu proslavu jubileja u obnovljenom zdanju. Tokom priprema i realizacije predstave Petreš je uradio 1270 snimaka, od toga je izabrao 106 crno–belih fotografija koje čine Fotografski esej.
Ovom prilikom izloženo je 20 foto printova, što predstavlja kraći izbor najzanimljivijih delova eseja u formi i formatu prilagođenom savremenim tehnikama ekspozicije muzejskog foto materijala i pratećem programu somborskog Pozorišnog maratona.
Autori izložbe su Čedomir Janičić, viši kustos i Pavle Karabasil, viši konzervator Gradskog muzeja Sombor. Otvaranje izložbe je u Foajeu Narodnog pozorišta Sombor, 15. juna 2017. godine u 18 i 30.
Ladislav Petreš (Kaćmar, 1936 — Novi Sad, 2004)
Majstor umetničke fotografije, dobitnik više od trideset nagrada i diploma u Somboru, Beogradu, Novom Sadu, Puli, Mariboru, Budimpešti i Parizu. Poznati su njegovi ciklusi portreta, aktova, fotografski esej „Pozorište iznutra” i tematska izložba „Pobuna prirode”. Bio je član Foto–kluba „Rada Krstić” iz Sombora.
Ugovor o poklonu fotografija i pratećeg materijala Ladislava Petreša potpisan je 5. juna 2006. godine između Ane Sujoldžić iz Bezdana, majke Ladislava Petreša, s jedne strane, i Gradskog muzeja Sombor, direktora Branimira Mašulovića, s druge.
Univerzitetski profesor u penziji dr Nada Todorov, autor monografije, predstavila je 2. juna na promociji u Gradskom muzeju jednu od najstarijih somborskih porodica — porodicu Vuić.
Hronika ugledne somborske porodice započinje od sredine XVIII veka i traje kroz njihove potomke do današnjih dana. Sudbina članova porodice Vuić isprepletena je sa životom Sombora. Brižljivo sačuvana uspomena na svoje pretke i korene, monografija „Somborska porodica Vuić”, svedočanstvo je jednog vremena i potvrda jednog trajanja.
Na promociji su o monografiji još govorili prof. dr Borjanka Trajković i prof. dr Boris Kršev. Publiku su zabavili učenici Srednje muzičke škole „Petar Konjović”, svirajući bećarce koje su Vuići napisali.
Izložbu fotografija na platnu „Hilandar koji volim”Rajka R. Karišića iz Beograda, u sklopu manifestacije „Svetođurđevski dani”, organizuje u Gradskom muzeju Sombor Srpska pravoslavna crkvena opština Sombor.
Na izložbi će biti predstavljen samo jedan manji deo fotografija iz opusa koji broji preko 50 hiljada fotografija posvećenih Svetoj Gori Atonskoj i manastiru Hilandaru.
Otvaranje izložbe zakazano je za petak, 9. jun u 20 časova.
Izuzetno nam je zadovoljstvo da Vas pozovemo na promociju monografije „Somborska porodica Vuić”, autorke prof. dr Nade Todorov u Gradskom muzeju Sombor u petak, 2. juna u 19 sati.
Uvodna reč će dati Branimir Mašulović, direktor Gradskog muzeja Sombor, dok će o monografiji govoriti: Vladimir Jerković, direktor biblioteke „Karlo Bijelicki”, prof. dr Borjanka Trajković i prof. dr Boris Kršev, recenzenti i prof. dr. Nada Todorov, autorka.
Vuići su danas skoro nepoznati, a nekada su bili jedna od najčuvenijih i najimućnijih srpskih građanskih porodica u Somboru. Dve ličnosti iz ove porodice nalaze se u Srpskom biografskim rečniku (Jovan i Nikola Vuić); kralj Petar I Karađorđević odlikovao je, istog dana, tri rođene sestre Ordenom krsta milosrđa (Ana, Katarina, Jelena Vuić); Nikola Vuić je odlikovan Medaljom rada; suprug Katarine Vuić Ordenom Svetog Save IV stepena; sina Ane Vuić je odlikovala Kraljevina Bugarska Ordenom za građanske zasluge V stepena.
Vuići su bili osnivači najznačajnijih somborskih institucija. Prvi dekan Medicinskog fakulteta u Novom Sadu potiče iz ove porodice, sekretar poslanstva Kraljevine SHS u Sofiji i Budimpešti bio je sin Ane Vuić itd. Vuići su bili zadužbinari, donatori, poliglote, sjajni muzičari, skromni i radni. U monografiji se prati razvoj ove porodice od sredine osamnaestog veka, do današnjih dana. Objavljene su stare fotografije iz porodičnog albuma i drugih izvora, korišćeni mnogi podaci iz periodike i stručnih publikacija.
Za sve dodatne informacije i reč više obratite se prof.dr. Nadi Todorov na kontakt telefon 063/258-239.
Premijerno izvođenje
Somborski bend „Kulturica”, čiji su članovi: Nikola Gradinac, Miloš Repić, Marko Mastilović, Ignjat Bećir, Arsenije Stojanović i David Rončević, premijerno će izvesti deo sačuvanog bećarca posvećenog Lazi Kostiću.
Promocija monografije o porodici Vuić održaće se u dvorištu Gradskog muzeja Sombor, a u slučaju lošeg vremena u Galeriji savremene umetnosti Gradskog muzeja Sombor.
u Somboru, Beogradu, Novom Sadu, Puli, Mariboru, Budimpešti i Parizu. Poznati su njegovi ciklusi portreta, aktova, fotografski esej „Pozorište iznutra” i tematska izložba „Pobuna prirode”. Bio je član Foto–kluba „Rada Krstić” iz Sombora.
